Niech hojność serca sam Pan wynagrodzi obfitością łask. Wyrażamy także naszą wdzięczność Ojcu kapucynowi Antonio Macapuna, który prowadził te rekolekcje, dzielił się z nami swoim doświadczeniem i przybliżył nas do duchowości franciszkańskiej poprzez temat: "Naśladowanie Chrystusa ubogiego, pokornego i ukrzyżowanego". Osoba św. Franciszka stała się nam bliższa i z nim razem przeszłyśmy drogę odnowy i pogłębienia naszych dróg, decyzji i postanowień. Czego nie mogło zabraknąć, to naszego zapatrzenia się w św. Franciszka, w jego zaangażowanie, wyrzeczenie się wszystkiego z miłości do Chrystusa i ogołocenie się z wszystkiego, aby być cały dla Boga i dla braci. Charakterystyczne rysy duchowości franciszkańskiej, które Duch Święty w nas odnawiał to: radykalizm życia Ewangelią i umiłowanie Kościoła. Franciszek umiłował Kościół taką samą miłością jaką umiłował Chrystusa - rozbrzmiewało w naszych sercach, a słowa, które jego uderzyły: Nie bierzcie ze sobą nic na drogę, motywowały nas do przemyśleń, że nie zabierać nic to znaczy nic naprawdę, ani rzeczy, ani osób, ani swoich przywiązań i upodobań, ani myśli, ani racji i ani samych siebie.  Przez wiele dróg nas poprowadził nasz święty, a m.in. poprzez:

*drogę budowania relacji między siostrzanych, gdzie nie może zabraknąć uprzejmości, delikatności, rozmów, współodpowiedzialności i miłości;

*drogę naśladowania Chrystusa, gdzie wskaźnikiem jest dewiza: żyć tak jak Jezus, którego Miłość nie wyklucza nikogo;

*drogę wyborów między sobą samym a Bogiem gdzie, jeśli wybiorę siebie będę się kręcić wokół siebie i swoich spraw i, jeśli wybiorę Boga, kręcić się będę wokół Boga i Jego spraw;

* drogę apostolstwa, posługi i misji, którego przykładem jest sam Jezus, który poświęcił życie dla spraw Ojca i dla braci;

*drogę umiłowania modlitwy i Eucharystii e Słowa Bożego;

*drogę nawrócenia, konkretnej codziennej przemiany;

* drogę wzrastania w doskonałej radości znaczącej każdy etap naszego życia i którego źródłem jest sam Bóg;

* drogę miłowania naszych "wilków" i rozmawiania z nimi z łagodnością;

*drogę pokory i przebaczenia

* drogę poznawania drugiego człowieka, drugiej siostry i tracenia życia i czasu dla niej tak jak dla Chrystusa;

* drogę ubóstwa, która uczy, że być ubogim to nie znaczy nie mieć nic, ale zaprasza nas do zrezygnowania z zabezpieczeń i złożenia całego zaufania we wspólnocie, którą dał mi Pan;

 *drogę pokoju.

Te i jeszcze wiele innych treści wiodły nas przez te osiem dni, aby odnowić naszą miłość do Chrystusa i powtórzyć ze św. Franciszkiem: Bóg mój i wszystko moje. Owocem rocznego kroczenia z Chrystusem i w atmosferze rekolekcyjnych spotkań z Panem, trzy nasze Siostry Juniorystki odnowiły śluby zakonne: S.M.Luisa, S.Maria Anita i S.M.Vitória. Niech dobry Bóg umacnia je w codziennym dawaniu świadectwa, a my wspierajmy Siostry naszymi modlitwami.

S. M. Zyta Golonka CSSJ