Pasternak, która duchowo, formacyjnie i w siostrzanym klimacie towarzyszyła Siostrom w tym czasie odnowy. Wzajemne świadectwo, zatrzymanie przy Słowie w obecności Żywego i Bliskiego Boga, przeżywane sesje, zadziwienie nad pięknem stworzenia w czasie górskich wędrówek i wspólnotowe pielgrzymki, były dla Sióstr pomocą w odkrywaniu na nowo wartości i ważności oraz piękna Bożego wezwania do życia według rad ewangelicznych. Wspólnotowa praca czy odpoczynek, oraz codzienne pochylanie się nad duchem zakonnej drogi sprzyjało spojrzeniu na konkretne misje powierzane Siostrom przez Zgromadzenie jako udział w drodze i życiu Jezusa. W klimacie duchowej i fizycznej „regeneracji” w sercach Sióstr rodziła się wdzięczność i uwielbienie Boga za Jego wierną i bezwarunkową Miłość. Czas formacji przeżywany w klimacie pustyni, stał się niejako ziarnem rzuconym na nowo w serca Sióstr, które nieustannie dzięki Bożej łasce i wstawiennictwu Maryi oraz Patronów Zgromadzenia będzie zapewne wzrastało ku Bożej Chwale i dla dobra Wspólnoty Kościoła. Niech Bóg będzie we wszystkim uwielbiony.

Siostry z Tercjatu